Uitgangspunt voor alles wat ik op glasgebied maak is het raam, het venster in onze gebouwen. Het schilderij, een beeld in een rechthoek, is een afgeleide daarvan. Wat gebeurt in het raam?
Daglicht stroomt onze vertrekken binnen, passeert de grens tussen buiten en binnen. In dat grensvlak, het venster, lichten, dankzij de tussenkomst van de glazenier, de kleuren op. In deze formulering zie ik mijn fascinatie en daaruit voortkomend mijn werk van schilder-glazenier.
Als schilder “onderzoek” ik -op papier en doek- het raadsel van de kleuren. Als glazenier verwerk ik mijn daar opgedane bevindingen in het glas dat -mogelijk- een raam moet gaan vullen.
Uit de verschillende technieken die hiervoor in aanmerking komen, heb ik er twee gekozen. Gedurende de eerste 25 jaar van mijn loopbaan de applicatietechniek: het gekleurde glas wordt in zorgvuldig gesneden en in elkaar passende stukken gelijmd op een drager van blank glas. De laatste jaren een techniek die meer overeenkomt met het woord brandschilderen: glasfusing. Glaspoeders en emailles worden door middel van een stookproces met blank glas versmolten.
Vanaf 1980 heb ik kleine en grote ramen ontworpen en uitgevoerd, in binnen- en buitenland, voor particuliere opdrachtgevers, zorginstellingen, scholen, kerken, overheidsgebouwen, etc. en ook als vrije creaties.
